Ondanks de emotionele week i.v.m. het overlijden van mijn vader en de bijbehorende drukte, besloot ik toch om naar het concert van The Rythm Kings te gaan. Voor mijn vader was alles geregeld en dit was een mooie afleiding.

Omdat het concert een thuiswedstrijd was hadden Gerard en ik om 18.00 uur afgesproken in de Keizerskroon. Dat was weer eens wat anders dan het Grolsch café.
Toen ik bij de 'Keiz' aankwam zat Gerard al op zijn vaste kruk aan een biertje. Na een tijdje gezellig gezeten te hebben gingen we richting schouwburg.

Gerard was ooit bij de opening van het Park geweest en daarna nooit meer, dus hij had geen idee waar hij heen moest.
Ik was er al een paar keer geweest, dus ik ging hem voor. De jassen wegbrengen, nog even wat drinken en de zaal in.
Ik kwam nog een neef van me tegen uit Enkhuizen, waarvan ik wist dat hij ook een muziekliefhebber is. Ik heb hem wel eens eerder gezien bij een concert.
We zaten op de achterste rij, in het gangpad (dus beenruimte) en recht voor het podium. Het kon niet beter.

Om 20.15 uur kwam Bill Wyman het podium op. Hij stelde de bandleden 1 voor 1 voor, er zaten een paar bekenden in, zoals Albert Lee, Andy Fearweather Low en Georgie Fame. Gary Brooker (Procol Harum) was er dit keer niet bij. Maar het concert begon wel met een vleugje Wither shade of pale.
Daarna volgden een hele rij onvervalste klassiekers uit voornamelijk de jaren 50, 60 en 70. Het was een heel gevarieerd concert met rock 'n roll, blues, jazz en soul. Er werden diverse nummers gespeeld die The Rolling Stones ook op het repertoire hebben, zoals Harlem Shuffle, I just want to make love to you en Route 66.
Maar het publiek kwam pas van de stoelen toen ze Honky Tonk Women, gezongen door Bill, speelden.
The Rythm Kings zijn een band met rasmuzikanten die hun sporen in de muziek allang verdiend hebben en die precies weten hoe je een theaterpubliek moeten bespelen. Er zat heel veel (Engelse) humor in en vooral de 2 saxofonisten waren echte showmakers.

Dit was het 1e concert van 2011 en we vonden het prachtig. En we waren lekker dicht bij huis, dus geen uur in de auto.