Pink Project, Hoornse Vaart, 27-03-2010

Zaterdag 27 maart namen Gerard en ik de trein van 15.50 uur naar Alkmaar voor het concert van Pink Project in de Hoornse Vaart.
Gerard kwam maar net op tijd, want hij was met de bus naar het station gekomen en die had nogal lang werk om langs de stoplichten te komen.
Voor de verandering kwamen zonder problemen in Alkmaar aan. We hadden besloten om eerst even wat te gaan drinken in het centrum. Bij café Het heertje van Alckmaer op het Waagplein, waar vreemd genoeg gewoon gerookt mocht worden, hebben we onder het genot van een biertje, een pindaatje en kaas en worst een tijdje gezellig gezeten.
Daarna nog even langs de snackbar en toen weer met de trein naar Alkmaar Noord. Om precies 20.00 uur waren we bij de Hoornse Vaart.
Daar was het nog niet heel druk, maar gestaag kwamen de 40-plussers binnendruppelen.
Het was lang niet vol, maar ik schat dat er een kleine 1000 toeschouwers waren. Het voordeel daarvan was wel dat we rustig konden rondlopen en zelfs af en toe even zitten. Tijdens het concert stonden we helemaal vooraan.

Pink Project is een Nederlandse band die Pink Floyd nummers speelt. En dat doen ze niet slecht. De setlist was niet heel verrassend, gespeeld werden o.a. Shine on you crazy diamond, Money, Breath, Brain damage/Eclipse, In the flesh, Have a cigar, Another brick in the wall, Pigs, Echoes (compleet) en als toegiften One of these days en natuurlijk Comfortably numb.
Dit alles werd omlijst met (Pink Floyd)videobeelden en een laserstraal.
Al met al een goed concert, hoewel het natuurlijk de magie van de echte Pink Floyd mist.
Na afloop ging er op het podium een sirene af. Dit was het ontruimingsalarm volgens de band. En de zaal was inderdaad snel leeg, want het was een irritant geluid. Natuurlijk nog wel even mijn traditionele T-shirt gekocht voor de verzameling.

We hadden nog een paar consumptiemuntjes over, maar we besloten om snel naar het station te gaan (ook vanwege die sirene). We waren in de veronderstelling dat de trein elk half uur ging, maar na 20.00 uur is dat 1x per uur.
Dat betekende dat we een half uur moesten wachten en de temperatuur was niet van dien aard dat dat een aangenaam half uurtje zou worden. Toen de trein naar Den Helder stopte besloten we daar in te stappen. Bij de volgende halte Heerhugowaard moesten we er dan al weer uit, maar dan zaten we in ieder geval weer 5 minuten warm. Uiteraard haalde dat weinig uit, want in Heerhugowaard stonden weer gewoon op dezelfde trein richting Hoorn te wachten.
Ook op station Heerhugowaard kun je nergens binnenstaan, dus stonden we een half uur te blauwbekken op het perron. Treinen en ik, het zal nooit wat worden.
Maar uiteindelijk kwamen we toch in Hoorn aan en na een fris ritje op de fiets stapte ik om 1.00 uur (wintertijd, het werd dus snel een uur later) onder mijn dubbele dekbed.
Op naar het volgende concert.