Weekendje Maastricht, 9 + 10 oktober 2010
Hoewel ik eigenlijk niet mee zou gaan in verband met financiële perikelen en het feit dat een week later Barcelona op het programma stond stapte ik zaterdagochtend toch in de auto om Gerard op te halen en om naar Maastricht te gaan.
Aangezien Gerard geen internet heeft zou ik voor hem een hotel boeken, maar er waren geen eenpersoonskamers meer te krijgen. Het werd dus een tweepersoonskamer voor hem. Omdat er toen een bed vrij was besloot ik om toch voor 1 nachtje mee te gaan. Gerard bleef nog tot maandag. Hij zou met de trein terug gaan.
Het was prachtig weer, dus we gingen vol goede moed op weg. Hoewel er in heel Nederland veel wegwerkzaamheden waren hadden we geen noemenswaardige vertragingen. Onderweg hebben we nog opgestoken in een AC restaurant. We zagen nog wel dat de A2 tussen knooppunt Deil en Everdingen aan de overkant was afgesloten. Dat beloofde nog wat voor mijn terugreis zondag.

Aangekomen in Maastricht bleek, waar ik al bang voor was, dat de Tomtom het niet deed, maar gelukkig had ik ook een route van internet geprint. Na enig zoeken, het was ook nog eens erg druk, vonden we uiteindelijk de parkeergarage vlakbij het hotel.
Maar het bordje 'vol' was aan en er stond een lange rij voor de parkeergarage. Er moest eerst een auto uit voordat er weer eentje in kon. Na een tijd wachten in een snikhete auto, de airco deed het ook al niet, konden we eindelijk de garage inrijden. Nu moesten we op zoek naar die ene vrije plek. Maar wat bleek: de parkeergarage was zeker voor een kwart leeg. Dat bordje 'vol' sloeg dus eigenlijk nergens op.

Het hotel hadden we heel snel gevonden. Hotel Mabi is een heel mooi, modern hotel. Het bevindt zich in een zijstraatje van de Markt, vlakbij de Maasboulevard. Dat zijstraatje was wel een beetje aggenebes, er zaten een paar coffeeshops en er liepen bijbehorende types op straat. Aan de boulevard lagen een paar hasjboten. Maar verderop aan de boulevard zaten de 'gewone' mensen, heerlijk op het terras. We gingen een wandeling maken langs de boulevard, winkelstraten en natuurlijk de diverse pleinen, zoals het Vrijthof, de Markt en het Onze Lieve Vrouwenplein. Overal zaten de terrassen vol. Het was schitterend weer, we liepen in onze t-shirts.
Het viel dan ook niet mee om een vrij tafeltje op een terras te vinden. Na een uitgebreide zoektocht konden we uiteindelijk bij Brasserie Amadeus terecht. Het grappige was dat ik hier in 1987 al een keer met Pé op het terras had gezeten.
Na een paar welverdiende biertjes gingen we weer terug naar het hotel. Hier gingen we even uitrusten van de wandeling en wat tv kijken.

Toen was het etenstijd en gingen we op zoek naar een restaurant. Uiteraard viel ook dat niet helemaal mee. Het was erg druk in Maastricht en dus zaten alle restaurants ook vol. Tijdens onze zoektocht kwamen we Henk Jan Smits ook nog tegen. Hij ging richting Vrijthof.
Uiteindelijk hadden we besloten dat we trek hadden in een pizza. Op de Markt zit pizzeria Napoli en ook daar zat het stampvol, buiten op het terras en 2 verdiepingen binnen. Maar eens zal er wel iemand zijn pizza op hebben. Toen er een tafeltje vrij kwam gingen we naar binnen. Achterin was ook nog een tafeltje vrij. Daar gingen we zitten.
We kwamen er al vrij snel achter dat dit een bijzonder restaurant was. De Italiaanse obers waren continue aan het rennen en schreeuwden allerlei Italiaanse termen naar elkaar. Achter ons zat een oudere man (de eigenaar?) te roken. Dat roken kon hij beter niet doen, want af en toe kreeg hij een hoest- cq roggelbui (eet smakelijk) en ik dacht dat hij ter plekke zou overlijden. Maar hij knapte steeds weer op en hij begon meteen in het Italiaans naar de obers te schreeuwen. Echt rustig eten was er dus niet bij, maar de pizza smaakte uitstekend en daar gaat het om natuurlijk.

Toe vonden we het tijd om een biertje te halen. We gingen naar een klein kroegje op de Markt, vlakbij hotel De La Bourse waar ik met Gertjan een keer geweest ben. In dit kroegje werd echter gerookt en de muziek stond ook iets te hard. Na 1 biertje hadden we het hier wel gezien en gingen we richting Vrijthof. Daar vonden we een Grand Café waar we lekker aan de bar konden zitten. Het personeel had het vooral druk met glazen afwassen. De ene na de andere bak ging de vaatwasser in.

Na een redelijke nachtrust op het iets te zachte bed was het tijd om op te staan. We hadden geen ontbijt geboekt, want dat moest je apart betalen. En een broodje eten kun je overal.
Dat zachte bed was niet helemaal bevorderlijk voor mijn pijnlijke rug na mijn val van de trap op vrijdag. Ik had dan ook enige moeite om op gang te komen.
Na een warme douche ging ik op weg naar de parkeergarage. Gerard had het hotel inmiddels ook verlaten. Hij ging op zoek naar een ontbijtplek en zijn zondagsprogramma bestond uit een boottochtje over de Maas en een ritje met het treintje door de stad.
De ingang van de parkeergarage bevond zich tussen de aanleunwoningen en het kostte me dan ook enige moeite om de garage te vinden.
Maar gelukkig kon ik zonder problemen de garage en de stad uitrijden. Het was op zondagmorgen een stuk rustiger dan zaterdagmiddag.

Ik was van plan om bij hetzelfde AC-restaurant als op de heenweg een koppie te doen en een broodje te eten en dan op de kaart te kijken hoe ik het beste kon rijden, dit in verband met de afgesloten A2. Maar voordat ik daar was kwam ik al een afslag Nijmegen / Venlo tegen en die heb ik toen genomen. Gerard had gezegd dat ik het beste die richting aan kon houden, zodat ik om de drukte heen kon rijden. Op de radio hoorde ik echter dat er bij het afgesloten stuk maar 2 kilometer file stond, terwijl op de omrijroute wel 7 kilometer stond. Toen ik dan ook een afslag richting de A2 zag leek het me beter om die kant weer op te gaan. Ik besloot echter om eerst de kaart te bekijken, dus ik reed nog even door. Maar ik was al een tijdje geen parkeerplaats tegengekomen, bovendien had mijn auto behoefte aan benzine en ik aan een ontbijt.

Gelukkig kwam ik bij Venray een tankstation + AC restaurant tegen. Na een paar heerlijke broodjes, een kopje koffie en een blik op de wegenkaart besloot ik om terug te gaan naar de A2. Maar op de A2 kwam ik diverse borden tegen dat verkeer richting Utrecht omgeleid werd over de A59 via Waalwijk. Hierdoor kwam ik uiteindelijk toch in de drukte bij Gorinchem terecht, die steeds genoemd werd in de filemeldingen. Maar gelukkig was het geen 6 of 7 kilometer, maar niet meer dan 1 kilometer.

Al met al heb er bijna 5 uur over gedaan om van Maastricht weer in Hoorn te komen. Op teletekst werd gemeld dat het door de vele wegwerkzaamheden, ongelukken en dagjemensen vanwege het mooie weer, de drukste zondag van het jaar was geweest. En natuurlijk was ik uitgerekend nu op de weg.
Bij thuiskomst belde ik Gerard nog even om dit te melden. Hij had zijn boottocht en treinritje achter de rug en zat inmiddels op het Vrijthof.
Ik zat ondertussen weer thuis op de bank met een zeer pijnlijke rug na die lange autorit.