De Oranjeclub in Haarlem, 19-06-2010
De eetpot van de Oranjeclub zat aardig vol en daarom hadden we besloten om de WK-wedstrijd Nederland-Japan niet, zoals gebruikelijk, bij iemand thuis te kijken, maar in Haarlem en daar ook te overnachten in een hotel.
Marijke ging helaas niet mee, want zij ging op Evan passen en dat vindt ze minstens even leuk. Omdat we bij het boeken van de kamers wel op Marijke gerekend hadden ging Irene in haar plaats met ons mee.
Zaterdagochtend om half 11 vertrokken we met 2 auto's vanaf de MacDonald's in Hoorn richting Haarlem.
In de voorste auto zaten Arjan, Sjaak en Ramona. Gerard, Pé en ik volgden. Irene woont in Bloemendaal, dus we zouden haar in Haarlem ontmoeten.
Na een probleemloze rit kwamen we in Haarlem aan. Arjan reed op de TomTom, maar wij dachten dat hij aan de verkeerde kant Haarlem binnenreed. Al snel waren we in het centrum, waar het door de diverse bouw- en wegwerkzaamheden echter niet zo eenvoudig was om in de buurt van het hotel op de Grote Markt te komen. Na een toeristische rondrit door Haarlem, waar vooral Gerard van genoot, zagen we uiteindelijk een parkeergarage die vlak bij het hotel bleek te zijn.
Al gauw waren we bij Hotel Carillon, waar Pé en ik een jaar of 10 geleden ook al eens geweest waren. Toevallig kwam Irene ook net aanfietsen.
We waren nog wat te vroeg om in te checken en dus namen we plaats om eerst koffie te drinken.

Na enige tijd zoeken naar een kroeg om Nederland-Japan te kijken besloten we om in het hotel te gaan kijken. Daar konden we prima zitten en op het grote scherm de wedstrijd volgen. Al gauw werd het erg druk in de hotelbar, maar wij zaten als een vorst. Onder het genot van de nodige versnaperingen zagen we Nederland vrij moeizaam met 1-0 winnen van Japan. 2 gespeeld, 6 punten. Nederland lag op koers.
Na de wedstrijd gingen we nog even de markt over en kregen we van Irene een bescheiden rondleiding door het mooie centrum van Haarlem. Op de Botermarkt namen we plaats op een terras in de zon. Maar we hadden net 1 slok van onze drankjes genomen of de lucht betrok en begon het te spatten. We gingen dus maar binnenzitten in café Marktzicht, een kroeg waar nogal 'aparte' klanten komen. Maar we zaten er droog en konden de wedstrijd Ghana-Australië (1-1) kijken.

Toen was het inmiddels etenstijd en Sjaak wilde naar MacDonald's. De rest van de groep wilde liever in een gewoon restaurant eten en Sjaak vond dat gelukkig ook prima, hij kreeg er geen spijt van.
Irene wist nog een goed en betaalbaar Mexicaans restaurant waar ze vaker was geweest. Hoe vaak weet ik niet, want ze wist niet eens waar de wc was….
Toen we het heerlijke eten op hadden kwam Gerard met de mededeling dat hij naar huis wilde. Hij voelde zich de hele dag al niet lekker en dacht niet dat het snel beter zou worden. Hij moest ons dus helaas verlaten. Dat betekende wel dat we de volgende dag met z'n vijven in de niet al te grote Renault coupé van Sjaak naar huis moesten, maar dat was van later zorg.
Na het eten belandden we uiteindelijk weer in café Marktzicht en daar keken we de wedstrijd Kameroen-Denemarken, belangrijk voor Nederland.
Er was tijdens de wedstrijd veel discussie over wat nou de meest gunstige uitslag zou zijn voor Nederland. Uiteindelijk was de2-1 overwinning van Denemarken een prima uitslag voor Oranje. We waren door naar de 2e ronde.
Sjaak had, tijdens 1 van zijn rookpauzes, nog een heel gesprek met een stamgast die ze, volgens mij, niet allemaal op een rijtje had. Deze stamgast had het voornamelijk over de techniek van het voetbal en hij showde zijn broekriem die hij van Elvis (The King) zou hebben gekregen. Tsja, als je maar genoeg fantasie hebt geloof je al gauw je eigen flauwekul.

Na het vertrek van Gerard dunde de groep nog verder uit, want na Ramona kreeg ook Arjan last van buikkrampen. Bij Ramona ging het gelukkig snel over, maar Arjan besloot zijn hotelkamer op te zoeken. Jammer, maar wij lieten ons niet uit het veld slaan en gingen nog even wat drinken in een café vlakbij het hotel.
Maar omdat het heel gezellig was en de biertjes ons prima smaakten werd het nog een latertje. Vooral het kinderijsbekertje van Pé zorgde voor veel hilariteit. Om een uur of 3 's nachts verlieten wij het gezellige café, waar we ons op een gegeven moment wel wat oud begonnen te voelen. Er kwam steeds meer jeugd binnen.
Na een korte nacht zaten we een paar uurtjes later, niet geheel fris en fruitig, aan het prima verzorgd ontbijt.
Irene wilde graag mee met haar vader naar Wervershoof, maar we konden niet met 6 mensen in de auto, dus zouden Irene en Ramona samen met de trein gaan. Maar eigenlijk had Irene een afspraak met een vriendin die helemaal uit Zwitserland was overgekomen en die ze al een jaar niet gezien had. Irene wilde deze afspraak afzeggen, maar uiteindelijk vond ze toch dat ze dat eigenlijk niet kon maken. Ze bleef dus in Haarlem, heel verstandig.
Nadat Arjan nog even bang was dat hij zijn kaartje van de parkeergarage kwijt was, gingen we met een voldaan gevoel en een compleet lege eetpot terug naar huis. Het zat wel wat krap in de Renault, maar dat mocht de pret niet drukken.
Einde van een prachtig weekendje.