Fleetwood Mac, Ahoy, 15-10-2009

Donderdag 15 oktober was het tijd voor het concert van Fleetwood Mac in de Ahoy te Rotterdam. Deze band stond al lang op mijn verlanglijstje van bands die ik ooit nog wel eens live wilde zien.
Aangezien er verder niemand mee kon of wilde besloot ik voor mezelf een kaartje te kopen. Het werd een staanplaats, want staanplaatsen zijn makkelijker te verkopen voor het geval het me toch niet zou uitkomen. En mocht er alsnog iemand mee gaan is het ook gemakkelijker om een staanplaats te hebben.

Gezien de ervaring die we hebben opgedaan met de drukte op de wegen naar Rotterdam ging ik om 14.30 uur van huis. Er waren files bij Osdorp, Sloten, Leiderdorp, Delft, Den Haag en de Ring van Rotterdam. Ik kwam dan ook pas om 17.00 uur aan bij Ahoy.
Daar bleek dat de parkeerplaats weer eens veranderd was. Bij de normale ingang stond een man in een oranje jas de auto's weg te sturen. Je moet er nu weer aan de voorkant in, de uitgang is nog wel aan de achterkant. Omdat het nog vrij rustig was kon ik mijn auto zo parkeren dat ik na het concert snel weg kon. Niets is zo erg om na een concert een uur op een parkeerplaats te staan wachten. Bovendien was ik strontverkouden, dus eigenlijk verlangde ik de hele dag al naar mijn bed.

Na een rondje door winkelcentrum Zuidplein (Zuidje) ging ik een hapje eten bij het restaurant van Ahoy. Het werd, zoals gebruikelijk, patat met saté. Na het eten ging, ook gebruikelijk, naar het overdekte terras van de Ahoy pub om een biertje te drinken. Omdat het in je eentje niet zo heel gezellig is belde ik Gerard maar even op. Zo had ik toch nog een praatje op het terras. Er stond al een rij van een kilometer voor de ingang van Ahoy, dus ik bleef nog maar een tijdje zitten. Tegen 19.30 uur liep ik zonder probleem naar binnen. Meteen maar het alweer gebruikelijke T-shirt gekocht en de zaal in.

Ik stond redelijk vooraan (dat wil zeggen in het midden) met goed zicht op het podium.
Om 20.30 uur, een half uurtje te laat, begon het concert. Stevie Nicks en Lindsey Buckingham die jaren niet met elkaar gepraat hebben en soms slaande ruzie hadden kwamen nu hand in hand het podium op. Tijd heelt alle wonden.
Het was een geweldig concert met bijna alle hits. Opvallend was dat ze voornamelijk nummers uit de jaren 70 speelden. 'Oh Well' was nog net uit de jaren 60, maar van het zeer succesvolle album 'Tango in the Night' uit 1987 werd maar 1 nummer gespeeld. Het album 'Rumours' hebben ze bijna helemaal gedaan.
Dat vond ik niet erg, want het hoogtepunt van Fleetwood Mac was in de jaren 70. Na Go your own way' ging de band het podium af en ik besloot om alvast mijn jas te halen. Dan kon ik na het concert snel weg. DJ Rob Stenders dacht er ook zo over, want ik zag hem ook al de zaal verlaten. Na een toegift van 3 nummers, o.a. 'Don't stop', was het optreden om 22.50 uur afgelopen. Ook Fleetwood Mac is nog niet versleten, met name gitaris Lindsey Buckingham en drummer en oprichter Mick Fleetwood gaan nog tekeer als jonge goden.
Toch denk ik dat de muziekwereld er over 10 jaar heel anders uit zal zien. Nu zijn alle oude sterren een jaar of 60 oud, maar dan zijn ze 70 en volgens mij zijn er dan al heel wat afgehaakt.

Ik verliet snel de zaal en om 23.05 uur reed ik op de Ring. Tegen half 1 was ik thuis.
Einde van weer een mooie concertdag. Op naar Deep Purple.